Mapa Serwisu
|
| Prawo handlowe |
|
Admin1 dnia marca 14 2007 22:02:44
|
Prawo handlowe – zbiór przepisów obowiązujących w naszym kraju, publikowany w Dzienniku Ustaw, Monitorze Polski. Dotyczy generalnie działalności gospodarczej tzn. handlu, produkcji, usług.
Stara nazwa prawa handlowego – prawo kupieckie.
Należy do sfery prawa prywatnego.
Prawo handlowe to zbiór przepisów dotyczących nie tylko handlu (prawo stanu kupieckiego), ale obejmuje całość działalności gospodarczej: sfery handlowej, sfery produkcyjnej i sfery usług.
MIEJSCE PRAWA HANDLOWEGO
Kryteria:
- jeśli dany przepis zabezpiecza interes publiczny, ogólny, społeczny to ten przepis należy do prawa publicznego
- jeśli dany przepis ma zabezpieczać interes prywatny, interes jednostki, rozstrzygać sytuacje konfliktowe to ten przepis należy do prawa prywatnego.
System prawa – to wszystkie przepisy prawa, które obowiązują w naszym kraju.
SYSTEM PRAWA
PRAWO PUBLICZNE
(przepisy chroniące interes publiczny) PRAWO PRYWATNE
(zabezpiecza interes prywatny)
PRAWO KONSTYTUCYJNE PRAWO CYWILNE – interesy niezwiązane
z działalnością gospodarczą dot.: własności, zobowiązań(umów), spraw spadkowych, rzeczowych
PRAWO KARNE PRAWO HANDLOWE – interesy związane z działalnością gospodarczą np. umowy spółki, jak zakończyć działalność gospodarczą itd.
PRAWO PODATKOWE
PRAWO BUDOWLANE
PRAWO ENERGETYCZNE
PRAWO O RUCCHU DROGOWYM
PRAWO CELNE
PRAWO PRACY
Podstawą PRAWA CYWILNEGO jest KODEKS CYWILNY.
PRAWO HANDLOWE korzysta z prawa cywilnego w części: ogólnej, rzeczowej, zobowiązania.
PRAWO PRACY wywodzi się z części zobowiązania, ale jest też częścią prawa publicznego.
PRAWO PRYWATNE – opiera się na trzech zasadach:
1. ZASADA RÓWNORZęDNOŁCI STRON (równouprawnienia stron) – w świetle prawa wszyscy mają równe prawa, są podmiotami równoprawnymi, jest to równowaga prawna – nie ekonomiczna
2. ZASADA AUTONOMII WOLI – podmioty w sferze prawa prywatnego mają swobodę podejmowania czynności prawnych oraz swobodę kształtowania jej treści, wola podmiotów jest niezależna,
3. ZASADA EKWIWALENTNOŁCI ŁWIADCZEń – jesteśmy równi, zawieramy umowy, które są dla stron korzystne – świadczenia są równorzędnej wartości.
Te trzy zasady są charakterystyczne tylko dla prawa handlowego.
Na tych zasadach opiera się gospodarka rynkowa a prawo handlowe jest z nią sprzężone.
W/w zasady nie mają zastosowania w prawie publicznym.
Stosunki w sferze prawa publicznego maja charakter podporządkowany.
Organ stanowiący prawo ma atrybuty władcze, może wydać zalecenie wiążące drugiej ze stron, a ona zaś musi się podporządkować pod gro¼bą sankcji.
¬RÓD£A PRAWA HANDLOWEGO
Prawo handlowe ma w Polsce krotką historię, bo pojawiło się wraz ze zmianami politycznymi, tzn., od kiedy pojawiła się gospodarka rynkowa i opiera się na swobodnej działalności podmiotów gospodarczych.
¬ródła prawa – to pewna systematyka przepisów, które regulują daną dziedzinę.
¬ródła prawa – są to pewne akty prawne zawierające reguły prawa handlowego
Przed II wojną światową prawo prywatne było regulowane przez:
KODEKS ZOBOWI¡ZAń – KZ
KODEKS HANDLOWY – KH
KH uchwalony przez Sejm 27 czerwca 1934 r był jednym z najlepszych kodeksów obowiązujących w ówczesnym świecie. KH opierał się na systemie podmiotowym, wychodząc z założenia, że prawo handlowe jest prawem działalności kupca. Pojęcie kupca było, więc kluczowym pojęciem tego prawa, któremu to pojęciu przyporządkowane zostało także pojęcie czynności handlowych. Głównym ¼ródłem prawa handlowego był KH i ustawy handlowe pozakodeksowe. W braku uregulowania kodeksowego stosować należało powszechne w państwie prawo zwyczajowe, a dopiero w jego braku – przepisy prawa cywilnego. Ta kolejność została określona w art. 1 KH.
KH w zasadzie obowiązywał do 1964r. Wtedy został uchylony, a centralne miejsce zajął Kodeks Cywilny.
Z Kodeksu Handlowego pozostawiono jedynie przepisy dotyczące:
- firmy
- prokury
- rejestru handlowego
- spółki jawnej
- spółki akcyjnej
ale były to przepisy „martwe” w prawnym obrocie krajowym. Były natomiast wykorzystywane w obrocie międzynarodowym, bąd¼ na jego styku.
Kodeks Cywilny nie regulował całości problemów wynikających z obrotu gospodarczego i w związku z tym dodano szereg nowych aktów prawnych np. ustawy, rozporządzenia, okólniki.
Po przemianach społeczno – politycznych od 1989 roku obowiązywał:
Kodeks Cywilny + ½ Kodeksu Handlowego + akty prawne np. ustawy, rozporządzenia, okólniki.
Od 1 stycznia 2001 r. obowiązuje w Polsce KODEKS SPÓ£EK HANDLOWYCH.
KODEKS SPÓ£EK HANDLOWYCH jest dość rozbudowany i zawiera nowe ( w stosunku do KODEKSU HANDLOWEGO) rodzaje spółek:
- spółka partnerska
- spółka komandytowo - akcyjna
ZAKRES PRAWA HANDLOWEGO
1. Prawo handlowe obejmuje ogólne (podstawowe) pojęcia:
(kwestie podstawowe dotyczące wszystkich przedsiębiorców)
a) działalność gospodarcza, podejmowanie działalności gospodarczej, zasady podejmowania działalności
b) przedsiębiorstwo, reprezentacja przedsiębiorcy,
c) system ewidencyjny i rejestrowy
d) nazwa handlowa przedsiębiorcy
e) prowadzenie spraw
f) pełnomocnictwo handlowe (prokura)
2. Podmioty:
(dziedzina dotycząca podmiotów działalności, czy też form, w jakich ta działalność może być prowadzona)
a) indywidualna działalność gospodarcza
b) spółki
c) przedsiębiorstwa państwowe (proces komercjalizacji i prywatyzacji)
d) spółdzielnie
e) rzemiosło
f) działalność gospodarcza podmiotów „nonprofit” takich jak: partie, związki zawodowe, stowarzyszenia, fundacje, itp.)
3. Umowy handlowe ( gospodarcze) w zakresie:
a) obrotu towarowego: sprzedaż; zamiana; kontraktacje; dostaw
b) pośrednictwa gospodarczego: komisowe; pośrednictwa handlowego; prowadzenia agencji; maklerskie
c) robót budowlanych
d) robót geodezyjnych
e) ubezpieczeń
f) umów bankowych: rachunek bankowy; umowy kredytowe; pożyczki
g) praw autorskich
h) transportu: przewóz, spedycja, itd.
i) leasingu; faktoringu; franchasingu;
j) korzystania z cudzej własności: wynajem; dzierżawa
4. Pogranicze prawa handlowego i cywilnego:
a) prawo upadłościowe
b) prawo antymonopolowe
c) zwalczanie nieuczciwej konkurencji na rynku
d) obrót papierami wartościowymi
e) własność przemysłowa (wzory, znaki, marki, wynalazki)
DZIA£ALNOŁć GOSPODARCZA, PRZEDSIęBIORCA – pojęcia
Podstawa prawna: „Prawo działalności gospodarczej” Dz. U. Nr 101 z 1999 roku ze zmianami obowiązuje od 1.01.2001 r. [Ustawa ta zastąpiła ustawę z 1988 r.]
Zawarte w niej są definicje, podstawowe reguły działalności gospodarczej.
Działalność gospodarcza do końca 2000 r była definiowana w sposób następujący:
DZIA£ALNOŁć GOSPODARCZA była to działalność, która musiała spełniać następujące warunki:
a) produkcyjna, handlowa, usługowa
b) w celach zarobkowych
c) na własny rachunek przedsiębiorcy tzn. ten ponosi konsekwencje na czyj rachunek jest prowadzona działalność
DZIA£ALNOŁć GOSPODARCZ¡ od 2001 roku charakteryzuje to, że jest:
- wytwórcza; usługowa; handlowa; budowlana;
- zarobkowa ( ma zarobkowy cel)
- ciągła i zorganizowana
- wyłączono z niej działalność wytwórczą w rolnictwie
- wyłączono z niej wolne zawody: adwokatów, notariuszy, radców prawnych, itp.
PRZEDSIęBIORCA TO:
- osoba fizyczna,
- prawna,
- spółki handlowe
- jednostka nie posiadająca osobowości prawnej(ułomne osoby prawne: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka akcyjno - komandytowa),
której przedmiotem jest prowadzenie działalności gospodarczej we własnym imieniu i sposób zawodowy.
W spółce cywilnej przedsiębiorcą jest każdy wspólnik.
Spółka cywilna – osoba fizyczna nie jest traktowana jako jednostka organizacyjna, ale jako zbiór wspólników
Ustawa o działalności gospodarczej zrównała w prawach osoby krajowe i zagraniczne.
W sposób zawodowy – oznacza to, że jeśli przedsiębiorca ma wyodrębnione składniki (stali odbiorcy; stałe godziny pracy; stały transport; stale ¼ródło dochodów;) mówimy o pewnej stałej (zawodowej) działalności gospodarczej.
OSOB¡ FIZYCZN¡ jest każdy człowiek.
Zdolność prawną ma każdy człowiek.
Zdolność prawna to przymiot bycia (zdolność do tego by być) podmiotem praw i obowiązków – nie ma ograniczeń, co do wieku, płci, rasy, wyznania, stanu umysłu itp.
Zdolność do czynności prawnych – to zdolność do tego by dokonywać czynności prawnych tzn. własnym działaniem wywoływać skutki prawne np. zawierać umowy, które pociągają prawa i obowiązki, nabywać prawa, zaciągać zobowiązania itd.
Zdolność do czynności prawnych to zdolność do powodowania skutków prawnych własnym działaniem.
Nie każdy człowiek ma zdolność do czynności prawnych.
Pełną zdolność do czynności prawnych ma osoba, która ukończyła 18 lat, ograniczoną zdolność prawną mają za zgodą rodziców osoby w wieku 13 – 18 lat.
Zdolności do czynności prawnej nie posiadają osoby, które:
- zostały ubezwłasnowolnione prawomocnym orzeczeniem sądu
- są w wieku do 13 lat
W praktyce do prowadzenia działalności gospodarczej potrzebna jest pełna zdolność do czynności prawnych.
OSOBA PRAWNA – podmiot działający na rynku ma zdolność prawną, zdolność do czynności prawnych, zdolność sądową, może nabywać prawa, zaciągać zobowiązania, działa we własnym imieniu i na własny rachunek.
KODEKS CYWILNY wskazuje, że w Polsce (w polskim prawie)wyróżnia się dwa rodzaje podmiotów prawa:
- osoby fizyczne
- osoby prawne
OSOBA PRAWNA – działa przez swoje organa, jeśli działają organa to tak jakby działała sama osoba prawna tzn.: osoby prawne działają w obrocie prawnym poprzez swoje organy
OSOBA PRAWNA – fizycznie nie istnieje.
Jednostka organizacyjna ( uprawniona do prowadzenia działalności gospodarczej), której ustawodawca przyznał osobowość prawną :
- spółka z o.o. z chwilą rejestru
- spółka akcyjna
- przedsiębiorstwo państwowe
- spółdzielnia
- towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych.
W jednostce(osobie prawnej)muszą działać ludzie – organy osoby prawnej np.: prezes, dyrektor, zarząd.
Jednostki organizacyjne, którym ustawodawca przyznał osobowość prawną:
- związki zawodowe
- partie polityczne
- stowarzyszenia
- fundacje
to osoby prawne których działalność podstawowa nie jest nastawiona na zysk, ale mogą one podjąć działalność gospodarczą w ubocznym zakresie np. wydawnictwo itd. I wtedy są one traktowane jak profesjonalny przedsiębiorca.
Jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej jako odrębny przedsiębiorca:
- spółka cywilna zdolność prawną
- spółka jawna posiadają: zdolność do czynności prawnych
- spółka komandytowa zdolność sądowa
Są to ułomne osoby prawne.
OSOBA PRAWNA I OSOBA FIZYCZNA – to na rynku dwa równorzędne podmioty gospodarcze:
- mogą działać
- mają zdolność do czynności prawnych tzn. mogą zbywać; nabywać
PODEJMOWANIE DZIA£ALNOŁCI GOSPODARCZEJ
Pojęcie działalności gospodarczej należy odnieść również do takiej działalności, która nie ma charakteru zarobkowego, ale jej cecha jest tzw. ekonomiczna racjonalność tzn. dążenie do tego aby przy stałych nakładach maksymalizować efekty lub przy określonych efektach minimalizować koszty(spółdzielnie mieszkaniowe).
Nie zawsze działalność gospodarcza ma charakter zarobkowy.
Od 1989 roku w Polsce obowiązuje zasada wolności gospodarczej: każdy ma prawo do prowadzenia działalności gospodarczej.
Są dziedziny wyłączone z wolności gospodarczej i objęte są KONCESJ¡.
Koncesja jest jedynym wyjątkiem w tej zasadzie.
Koncesja jest zawsze decyzją uznaniową.
KONCESJA – decyzja uznaniowa organu administracji publicznej, zależy od pewnej oceny (uznania) urzędnika. Jeżeli ilość koncesji jest ograniczona to powinien być zorganizowany konkurs(przetarg) ofert.
Do 1989 roku koncesjonowanych było ok. 40 dziedzin życia gospodarczego; w latach 1989 – 1999 ilość koncesjonowanych dziedzin wzrosła do ok.100.
Od 2001 roku koncesjami jest objętych 8 dziedzin:
- kopaliny
- materiały wybuchowe, broń i amunicja
- energia i paliwa (wytwarzanie, przesyłanie)
- ochrona osób i mienia
- transport lotniczy
- autostrady płatne
- zarządzanie liniami kolejowymi, przewozy kolejowe
- programy RTV
Koncesji udziela właściwy minister dla danej branży.
Obok KONCESJI wprowadzono ZEZWOLENIA.
Zezwolenia są wydawane np. na:
- alkohol
- wyroby tytoniowe
- tablice rejestracyjne
- apteki
- agencje celne itp.
ZEZWOLENIE – jest decyzją związaną, a nie uznaniową.
Decyzja związana – oznacza, że decyzję wydaje się po spełnieniu wszystkich określonych warunków (wymogów formalnych). W przypadku ograniczonej liczby zezwoleń lub koncesji organ udzielający zezwoleń lub koncesji musi przeprowadzić rozprawę administracyjną (po jawnym rozpatrzeniu wybiera się najlepsze oferty).
WOLNOŁć GOSPODARCZA jest sferą prawa prywatnego.
KONCESJA I ZEZWOLENIE – nie są uprawnieniami do wykonywania określonego zawodu.
EWIDENCJA DZIA£ALNOŁCI GOSPODARCZEJ
Każdy, kto prowadzi działalność gospodarczą jest zobowiązany dokonać wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.
Ten obowiązek nie jest w sprzeczności z wolnością gospodarczą, bo nie ma charakteru koncesyjnego i jest podyktowany przede wszystkim względami porządkowymi i zapewnieniem bezpieczeństwa obrotu gospodarczego.
WYMOGI REJESTROWE w podejmowaniu działalności gospodarczej.
Do końca 2000 roku zasadą było, że każdy, kto podejmował działalność gospodarczą musiał się wpisać do EWIDENCJI DZIA£ALNOŁCI GOSPODARCZEJ.
EWIDENCJę DZIA£ALNOŁCI GOSPODARCZEJ prowadziły i prowadzą organy gminy:
- prezydent miasta
- wójt
- burmistrz
w ich zastępstwie ( z upoważnienia) odpowiednie komórki poszczególnych urzędów.
Podejmujący działalność gospodarczą był zobowiązany ustawą do złożenia pisma o wpis do EWIDENCJI DZIA£ALNOŁCI GOSPODARCZEJ.
Wpis był obligatoryjny (obowiązkowy).
Wpis ten nie miał charakteru koncesji ani zezwolenia, ale jedynie porządkowy.
Kolejność postępowania przy rozpoczęciu działalności gospodarczej:
- wpis do ewidencji – wypełniamy zgłoszenie EWIDENCJA DZIA£ALNOŁCI GOSPODARCZEJ przed rozpoczęciem tejże działalności; urzędnik dokonuje wpisu bez sprawdzania wiarygodności zgłaszającego; sprawdza jedynie dokument pod względem formalnym
- otrzymujemy zaświadczenie o dokonanym wpisie do ewidencji – informacja o zgłoszeniu do ewidencji jest wysyłana do US i ZUS
- numer statystyczny GUS – REGON
- Urząd Skarbowy – NIP
- ZUS
EWIDENCJA DZIA£ALNOŁCI GOSPODARCZEJ ma charakter jawny w sensie formalnym oznacza to swobodny dostęp do informacji. Aktualizacja zmian w zapisie spoczywa na prowadzącym działalność gospodarczą – obowiązek zgłoszenia ewentualnych zmian w ciągu 14 dni od dnia ich dokonania; urząd (urzędnik) nie ponosi odpowiedzialności za prawdziwość i aktualność danych. Informacje o o wpisie do ewidencji otrzymuje się w postaci odpisu.
Do EWIDENCJI DZIA£ALNOŁCI GOSPODARCZEJ nie była wpisywana działalność:
- osób prawnych (dla nich był prowadzony rejestr sądowy)
- rolnicza
- koncesjonowana
- uboczne zajęcie zarobkowe: wykonywane osobiście przez osobę fizyczną np. : rękodzieło, agroturystyka, naprawy sprzętu RTV.
Do ewidencji wpisywane były:
- osoby fizyczne
- spółki cywilne
Obok ewidencji istniały (istnieją) Rejestry Sądowe
Rejestry Sądowe prowadziły Sądy Rejonowe – Wydział Gospodarczy w byłych miastach wojewódzkich
Rejestry Sądowe obejmowały:
- rejestr handlowy RH (sp. jawna; komandytowa; z o.o.)
- rejestr przedsiębiorstw państwowych
- spółdzielni
- rejestr spółek
- rejestr fundacji
- rejestr stowarzyszeń
- rejestr związków zawodowych
- rejestr partii politycznych
TAKI SYSTEM REJESTROWY OBOWI¡ZYWA£ DO 31.12.2001 r.
KRAJOWY REJESTR S¡DOWY
Od 01.01.2001 przestaje istnieć sądowy rejestr niżej wymienionych podmiotów i zostają one „automatycznie” z mocy prawa przeniesione do KRAJOWEGO REJESTRU S¡DOWEGO:
- rejestr fundacji
- rejestr stowarzyszeń
- rejestr związków zawodowych
- rejestr partii politycznych
W 1997 r uchwalono ustawę o KRAJOWYM REJESTRZE S¡DOWYM.
KRAJOWY REJESTR S¡DOWY składa się z:
1. REJESTU PRZEDSIęBIORCÓW
- osób fizycznych wykonujących działalność gospodarczą
- spółek jawnych
- spółek partnerskich
- spółek komandytowych
- spółek komandytowo – akcyjnych
- spółek z ograniczoną odpowiedzialnością
- spółek akcyjnych
- spółdzielni
- przedsiębiorstw
- jednostek badawczo – rozwojowych
- przedsiębiorców zagranicznych (zagraniczne osoby prawne i fizyczne)
- towarzystw ubezpieczeń wzajemnych
- oddziałów przedsiębiorców zagranicznych działających na terytorium R.P.
- głównych oddziałów zagranicznych zakładów ubezpieczeń
2. REJESTRU ORGANIZACJI „NON PROFI”
3. REJESTRU D£UźNIKÓW NIEWYP£ACALNYCH
KRAJOWY REJESTR S¡DOWY – prowadzi Sąd Rejonowy Wydział Gospodarczy w mieście Wojewódzkim
Prowadzony jest jeden rejestr z centralną bazą danych, do którego jest dostęp w sądach poprzez sieć komputerową.
Ewidencja funkcjonuje nadal tj. do końca 2001 roku, ale informacje mają być przekazane do KRAJOWEGO REJESTRU S¡DOWEGO do końca 2003 roku.
Rejestry Sądowe :
- rejestr handlowy RH (sp. jawna; komandytowa; z o.o.)
- rejestr przedsiębiorstw państwowych
- spółdzielni
- rejestr spółek
istnieją, ale nie są w nich dokonywane nowe wpisy, natomiast informacje (wpisy) w nich zawarte mają być przekazane do KRAJOWEGO REJESTRU S¡DOWEGO do końca 2003 roku.
Prowadzący:
- DZIALALNOŁć KONCESJONOWAN¡ – czas do 30.06.2001 na wpis do KRS
- UBOCZN¡ DZIALALNOŁć ZAROBKOW¡ – muszą dokonać wpisu do KRS
- DZIALALNOŁć W RAMACH SPÓ£KI CYWILNEJ – ma obowiązek indywidualnego dokonania odrębnego wpisu w miejscu swojego zamieszkania do końca marca 2001, w przeciwnym wypadku nie będą figurować jako przedsiębiorcy (osoby fizyczne)
ZASADY WPISU DO KRAJOWEGO REJESTRU S¡DOWEGO (dotyczy zmian w organizacji):
- wpisy mają charakter obligatoryjny (obowiązkowy) i jest dokonywany gdy przepis prawny nakazuje złożenie takiego wniosku
- są dokonywane na wniosek
- do wniosku muszą być załączone dokumenty uzasadniające wpis (umowa spółki; bilans; nowa lista wspólników itp.)
- czas na złożenie wniosku o wpis – 7dni
Z wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego wiążą się dwie zasady:
1. zasada jawności formalnej
2. zasada jawności materialnej
Ad.1. ZASADA JAWNOŁCI FORMALNEJ – polega na tym, że każdy ma nieograniczony dostęp do informacji ujawnionych w rejestrze(KRS). Jest to dostęp nieograniczony i każdy może zaglądać do Księgi Wpisu Gospodarczego.
PROWADZENIE SPRAW I REPREZENTACJA PRZEDSIęBIORCY
Wszelkie działania, jakie podejmuje PRZEDSIęBIORCA można podzielić w następujące sposób:
1. prowadzenie spraw – to czynności lub decyzje wewnętrzne ( nie skierowane na zewnątrz)
2. reprezentacja – to czynności wobec osób trzecich np. oświadczenie woli przed, zawieranie umów itp.
REPREZENTACJA
REPREZENTACJA – wszelkie czynności na, zewnątrz (wobec osób trzecich), które wywołują skutki prawne np. zawarcie(podpisanie) umowy; zaciąganie kredytów; czynności sądowe.
Prawidłowa reprezentacja ma podstawowe znaczenie dla bezpieczeństwa obrotu prawnego.
SPOSÓB REPREZENTACJI – to wybranie osoby lub grupy osób
SPOSOBY REPREZENTACJI:
REPREZENTACJA JEDNOOSOBOWA – ze wskazaniem konkretnyrn lub bez wskazania
REPREZENTACJA £¡CZNA – żeby czynność prawna była skuteczna, w jej realizacji muszą brać wszystkie osoby, które do tej reprezentacji są uprawnione.
Aby ustalić sposób reprezentacji należy posiadać wiedzę na temat kontrahenta; wiedza ta zawarta jest w RHB,KRS bąd¼ wynika z przepisów prawa.
RODZAJE REPREZENTACJI:
- BEZPOŁREDNIA – wykonywana przez samego przedsiębiorcę, który działa bezpośrednio; w przypadku osób prawnych, jeśli działa organ to tak jakby działała ta osoba bezpośrednio; (samodzielnie działa zaciągając zobowiązania, samodzielnie uzyskując prawa itp.)
- POŁREDNIA – działanie przez odrębną osobę (przedstawiciela), ale musi istnieć jednocześnie podstawa prawna przedstawicielstwa. Może ona być:
ustawowa – jeśli wynika z przepisów prawa np. rodzice ustawowo reprezentują swoje dzieci; w spółce cywilnej; w spółkach handlowych osobowych,
przedstawicielstwo umowne tj. pełnomocnictwo – na cudzą rzecz i w cudzym imieniu
Sposób i treść pełnomocnictwa ustala mocodawca i pełnomocnik z reguły w formie pisemnej, ale może również istnieć pełnomocnictwo ustne.
Szczególną formą pełnomocnictwa jest prokura.
PROKURA jest bezpieczniejszą formą obrocie prawnym dla mocodawcy niż PE£NOMOCNICTWO.
TREŁć REPREZENTACJI:
- rodzaj czynności
- termin
- miejsce
Należy znać sposób i treść reprezentacji, aby czynność wywarła skutek prawny dla przedsiębiorcy.
Każdy przedsiębiorca powinien mieć jasne informacje, co do sposobu i treści reprezentacji dla dobra funkcjonowania firmy.
Sposób i treść reprezentacji wspólnicy mogą określić w umowie spółki.
Gdy w umowie spółki nie ma postanowień o treści i sposobie reprezentacji to maja tu zastosowanie przepisy KODEKSU CYWILNEGO:
- przy czynnościach zwykłego zakresu wymagana jest reprezentacja jednej osoby, jednak jeśli w trakcie działania inny reprezentant wyrazi sprzeciw to decydować muszą wszyscy wspólnie
- przy czynnościach przekraczających zwykłe zakresy – potrzebna jest reprezentacja wszystkich wspólników; jedynym odstępstwem od tej zasady jest sytuacja: gdy pojawi się nagła sytuacja i decyzja w tej sprawie ma uchronić spółkę przed niepowetowanymi stratami.
CZYNNOŁCI ZWYK£EGO ZAKRESU – decyduje o nich nie wartość przedmiotów, ale specyfika działalności ( nie ma pewnego wyznacznika).
SPOSÓB (ilość osób)
Jednoosobowa
Wieloosobowa (łączna – 2 osoby)
Treść – rodzaj czynności
– miejsce
– termin
Bezpośrednia
Pośrednia (przedstawiciel)
Ustawowa Umowna
Spółki cywilne Pełnomocnictwo
Spółki handlowe osobowe
Prokura
PROKURA
Szczególną formą pełnomocnictwa jest PROKURA:
1. PROKURA jest uregulowana w Kodeksie Handlowym z 1934 r.
2. Prokurenta może ustanowić tylko spółka handlowa
3. Do ustanowienia prokurenta potrzebna jest forma pisemna pod rygorem nieważności
4. Prokurentem może być tylko osoba fizyczna
5. Prokura może być w każdej chwili odwołana(utrata zaufania)
6. Prokura wpisywana jest do KRS, a wcześniej do Rejestru Handlowego
7. Treść prokury (kompetencje prokurenta) określone są w przepisach Kodeksu Handlowego
PROKURA obejmuje wszelkie czynności sądowe i poza sądowe związane z prowadzeniem działalności danej spółki z wyłączeniem:
- zbycia lub obciążenia nieruchomości należącej do spółki
- zbycia, wydzierżawienia, ustanowienia użytkowania w przedsiębiorstwie rozumianym jako cały kompleks majątkowy
Kompetencje prokurenta mogą być ograniczone jeszcze bardziej ( umownie) poza ustawowy zakres, ale nie ze skutkiem wobec osób trzecich.
To ograniczenie ważne jest między wspólnikami spółki, ale wobec innych podmiotów obrotu prawnego to ograniczenie nie istnieje.
PROKURA jest bezpieczniejszą formą obrocie prawnym dla kontrahenta niż PE£NOMOCNICTWO.
OCHRONA NAZWY HANDLOWEJ
Przedsiębiorca, który podejmuje działalność posługuje się nazwą handlową przedsiębiorstwa.
Pojęcie; funkcje nazwy handlowej.
FIRMA JEST NAZW¡ POD, KTÓR¡ PRZEDSIęBIORCA PROWADZI PRZEDSIęBIORSTWO
FUNKCJE NAZWY HANDLOWEJ:
- identyfikacyjna (informacyjna) – pozwala odróżnić od siebie przedsiębiorstwa
- nośnika renomy i reklamy
Wartość nazwy handlowej zależy od jakości i wartości:
- produkowanych dóbr
- świadczonych usług
Nazwa handlowa podnosi cenę towaru( usługi lub innego dobra),bo nazwa jest gwarantem (synonimem) określonej jakości.
Nazwa handlowa jest dobrem niematerialnym, które ma wartość majątkowa i można ją zbyć za określoną cenę.
Nazwa handlowa może być przedmiotem obrotu, jednak na rynku bardzo rzadko dochodzi do zbycia nazw.
Bardzo często natomiast zawiera się umowy licencyjne.
Licencjodawca zezwala licencjobiorcy na korzystanie z nazwy w określonym czasie na określonych warunkach
Licencjodawca nie wyzbywa się swojej nazwy( w umowie jest bardzo dużo zastrzeżeń ze strony licencjodawcy).
NAZWA HANDLOWA
FIRMA NAZWA
to nazwa spółek handlowych: - spółka cywilna
- spółka komandytowa
- spółka jawna
- spółka partnerska
- spółka komandytowo – akcyjna
- spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
- spółka akcyjna
FIRMA – nazwa spółki handlowej jest chroniona.
NAZWA – spółki cywilnej, indywidualnej działalności nie jest chroniona.
FIRMA – jest uregulowana prawnie w Kodeksie Spółek Handlowych i w Kodeksie Handlowym..
Regulacje sprzyjające obrotowi prawnemu:
- zbywanie – można zbyć firmę, ale tylko z przedsiębiorstwem rozumianym jako kompleks majątkowy umożliwiający produkcję, świadczenie usług, towarów tej samej jakości ( np. wraz z linią technologiczną)
- brzmienie – nie można sobie dowolnie dobierać nazwy (brzmienia) firmy.
W Kodeksie Spółek Handlowych istnieją następujące wymogi, co do zawartości w nazwie ( firmie);
- firma spółki jawnej powinna zawierać nazwiska lub firmy ( nazwy)wszystkich wspólników albo nazwisko albo firmę (nazwę) jednego lub kilku wspólników oraz dodatkowe oznaczenie „spółka jawna”
- firma spółki komandytowej powinna zawierać nazwisko jednego lub kilku komplementariuszy oraz dodatkowe oznaczenie „spółka komandytowa” ( nie może być nazwana nazwiskiem komandytariusza)
- firma spółki komandytowo – akcyjnej powinna zawierać nazwiska jednego lub kilku komplementariuszy oraz dodatkowe oznaczenie „spółka komandytowo – akcyjna”
W spółkach kapitałowych firma spółki może być obrana dowolnie – powinna jednak zawierać dodatkowe oznaczenie „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością” lub „spółka akcyjna”.
Natomiast w Kodeksie Handlowym istnieją następujące wymogi, co do zawartości w nazwie ( firmie);
- firma spółki jawnej zawiera nazwiska wszystkich wspólników albo też nazwisko i przynajmniej pierwszą literę imienia jednego lub kilku wspólników z dodatkiem wskazującym spółkę
- firma spółki komandytowej – składa się z nazwiska i przynajmniej pierwszej litery imienia jednego lub kilku wspólników odpowiadających bez ograniczenia oraz zawiera dodatek „spółka komandytowa”. Nazwiska komandytariuszy nie mogą być zamieszczone w firmie.
W Kodeksie Spółek Handlowych i Kodeksie Handlowym nie ma norm i ograniczeń odnośnie brzmienia, zasad posługiwania się i ochrony firm niżej wymienionych podmiotów gospodarczych:
- przedsiębiorstw państwowych
- spółdzielni
- spółek cywilnych
- indywidualnej działalności gospodarczej
Brak brzmienia nazwy(firmy) spółki cywilnej i indywidualnych przedsiębiorców wprowadza chaos i godzi w bezpieczeństwo obrotu gospodarczego, ponieważ tych podmiotów jest bardzo dużo.
ZASADY PRAWA FIRMOWEGO ( dotyczą tylko firmy)
W oparciu o przepisy prawa handlowego możemy wyróżnić 4 zasady dotyczące obierania i posługiwania się znakiem firmowym (handlowym):
1. jawności
2. prawdziwości
3. ciągłości
4. wyłączności
1. ZASADA JEDNOŁCI – Kodeks Handlowy wymaga, aby spółka posługiwała się tylko jedną firmą (nazwą) na całym obszarze swej działalności, nawet, jeśli chodzi o filie lub oddziały np. IGS sp. z o. o. w Michałowie oddział w Studziankach lub IGS sp. z o. o. w Michałowie filia w Borzęcinie
2. ZASADA PRAWDZIWOŁCI – Kodeks Handlowy wymaga, aby brzmienie firmy nie wprowadzało w błąd. Mogą być używane tylko takie określenia, które są sprawdzone. Nie może fantazyjność usprawiedliwiać nieprawdy i wprowadzać w błąd. Jeśli sędzia ma wątpliwości – to ma prawo odmówić rejestracji.
3. ZASADA CI¡G£OŁCI – Kodeks Handlowy zezwala w pewnych okolicznościach, gdy następuje zmiana w firmie na zachowanie brzmienia, ale pod pewnymi warunkami:
– przy zmianie nazwiska przez kobietę musi być wzmianka o tej zmianie w nazwie( firmie) np. „Kowalska i córka – pralnia”, po zmianie „Kowalska i córka po mężu Nowak – pralnia”
– w przypadku zgonu osoby wspólnika lub odejścia osoby wspólnika z przedsiębiorstwa – musi być zgoda jego spadkobierców, bąd¼ jego osobista na zachowanie nazwy
Służy to zachowaniu renomy w sytuacji, następuje zmiana okoliczności w przedsiębiorstwie.
4. ZASADA WY£¡CZNOŁCI – sąd rejestrowy nie wpisze do rejestru spółki jeśli jej firma nie odróżnia się dostatecznie od firmy już zarejestrowanej albo wcześniej zgłoszonej, ma to na celu unikaniu wprowadzania w błąd.
Wyłączność nie dotyczy nazw spółek cywilnych i nazw indywidualnych przedsiębiorców.
Do końca 2000 roku nazwy (firmy) spółek mogły się powtarzać, ponieważ rejestry sądowe (RHB) dotyczyły tylko poszczególnych województw. Z dniem 01.01.2001 tj. rozpoczęcia funkcjonowania KRAJOWEGO REJESTRU S¡DOWEGO taka sytuacja nie powinna mieć miejsca, ponieważ KRS będzie obejmował terytorium całego kraju.
NAZWA HANDLOWA jest chroniona przez następujące przepisy prawa:
– handlowego – tylko w odniesieniu do firm ( spółek prawa handlowego)
– ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji – dotyczy wszystkich przedsiębiorców z tym że trzeba udowodnić że ktoś korzysta z cudzej renomy
– kodeksu cywilnego – na zasadzie ochrony nazwisk, znaków, marki i nazwy handlowej przed zniesławieniem, oczernieniem, nieuprawnionym posługiwaniem się danym dobrem osobistym wcześniej wymienionym.
POJęCIE I KLASYFIKACJA SPÓ£EK
SPÓ£KA – to podstawowa forma prowadzenia działalności gospodarczej.
SPÓ£KA – jest przedsiębiorcą funkcjonującym na rynku.
SPÓ£KA to forma organizacyjno – prawna przeznaczona do prowadzenia działalności gospodarczej zazwyczaj przez kilka osób, które obierają wspólny cel i wskazują jak ten zostanie zrealizowany, a podstawą tych działań jest umowa spółki.
SPÓ£KA jako przedsiębiorca to podmiot, który na rynku podejmuje i prowadzi działalność gospodarczą.
U podłoża powstania każdej spółki leży umowa ( zgodne oświadczenie woli).
Istnieje kilka kryteriów podziału spółek.
PODSTAWOWY PODZIA£ (KLASYFIKACJA) SPÓ£EK
SUBSTRAT – podłoże, podstawa, podkład, substancja wyjściowa.
SUBSTRAT OSOBOWY – wspólnicy
SUBSTRAT RZECZOWY – kapitał
Podział na spółki kapitałowe i osobowe opiera się na kryterium substratu ich istnienia i działalności.
Jeśli mianowicie jest nim tylko substrat osobowy (wspólnicy), to są to spółki osobowe, jeśli także kapitał (substrat rzeczowy) są to spółki kapitałowe.
1. SPÓ£KI PRAWA CYWILNEGO
2. SPÓ£KI PRAWA HANDLOWEGO
– Spółka Cywilna :
Uregulowane są w Kodeksie Cywilnym na podstawie art.860 – 875. Spółka Cywilna nie jest przeznaczona do profesjonalnego obrotu. Spółka Cywilna jest przeznaczona do obrotu powszechnego osobom nie zajmującym się zawodowo działalnością gospodarczą – profesjonalnym obrotem handlowym. Forma niebezpieczna dla kontrahentów. Spółka Cywilna jest bardzo rozpowszechniona w Polsce – Spółka jawna
– Spółka komandytowa
– Spółka komandytowo – akcyjna
– Spółka partnerska
– Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
– Spółka akcyjna
Regulacja prawna w Kodeksie Spółek Handlowych i w Kodeksie Handlowym. Spółki prawa handlowego służą profesjonalnemu obrotowi handlowemu. Posiadają dobre uregulowania prawne, mniejsza swoboda stron, co za tym idzie większe bezpieczeństwo obrotu.
2. SPÓ£KI OSOBOWE
2. SPÓ£KI KAPITA£OWE
Substrat osobowy – zdolności i umiejętności wspólników (trudniej z takiej spółki wyjść – lojalność wspólników
– Spółka cywilna
– Spółka komandytowa
– Spółka komandytowo – akcyjna
– Spółka jawna
– Spółka partnerska
Spółkę osobową cechuje osobista ( majątkowa) odpowiedzialność wspólników za zobowiązania spółki i osobiste prowadzenie spraw spółki Substrat rzeczowy – kapitał
– Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
– Spółka akcyjna
Posiadają osobowość prawną, tworzą się struktury organizacyjne: zarząd spółki, rada nadzorcza, zgromadzenie wspólników, za zobowiązania spółki odpowiadają swoim majątkiem – z wyłączeniem osobistej odpowiedzialności wspólników
wspólnicy odsunięci są z reguły od bezpośredniego prowadzenia spraw spółki (zarząd spółki), i od bezpośredniej kontroli jej działalności (rada nadzorcza), zaś organem ich reprezentującym jest zgromadzenie wspólników
3. BRAK OSOBOWOŁCI PRAWNEJ
3. OSOBY PRAWNE
– Spółka cywilna
– Spółka partnerska
– Spółka komandytowa
– Spółka komandytowo – akcyjna
– Spółka jawna
Ostatnie trzy to tzw. ułomne osoby prawne: mają zdolność prawną zdolność do czynności prawnych, zdolność sądową – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
– Spółka akcyjna
s. k.
s. p
s. c s. j. s. k. sp. z o.o. sp. akcyjna
Podstawową spółką jest spółka cywilna, to na jej bazie wyrosły inne spółki np. spółka jawna jest zmodyfikowaną spółką cywilną, modyfikacja idzie w kierunku profesjonalizacji, „uhandlowienia”. Spółka komandytowa to podtyp spółki jawnej ( większość przepisów jest ta sama). W spółce komandytowej są zalążki sp. z o.o.
Spółka akcyjna – to najbardziej rozwinięta forma ze wszystkich spółek
Numerus clausus spółek – zamknięta lista spółek (wyczerpująca lista spółek) oznacza, że poza w/w spółkami nie można komponować(tworzyć) nowych form spółek
SPÓ£KA CYWILNA
Istota i jej powstanie
SPÓ£KA CYWILNA jest to spółka osobowa – podstawą są wspólnicy. Nie ma osobowości prawnej.
W spółce cywilnej przedsiębiorcami są poszczególni wspólnicy.
SPÓ£KA CYWILNA jest niebezpieczna dla kontrahentów.
Powstanie spółki cywilnej:
- muszą być wspólnicy
- musi być wspólny cel gospodarczy
- współdziałanie dla realizacji celu ( wniesienie wkładu)
Wspólnicy:
- musi być co najmniej dwóch wspólników
- wspólnikami mogą być: osoby fizyczne,
- osoby prawne, przedsiębiorstwa państwowe – zawierają umowy poprzez swoje organy
Cel gospodarczy:
- w spółce musi być wspólny cel gospodarczy
- cel gospodarczy nie musi być celem zarobkowym
- jeśli cel gospodarczy realizowany w ramach spółki cywilnej odpowiada pojęciu działalności gospodarczej (ustawa „Prawo o działalności gospodarczej” ) to wspólnicy zajmujący się tym zawodowo mogą być uznani za przedsiębiorców i spoczywa na nich obowiązek wpisu do ewidencji lub KRS
Współdziałanie:
- na wspólnikach spoczywa obowiązek współdziałania w osiągnięciu celu
To, co wspólnik wnosi do realizacji wspólnego celu nazywamy wkładem
Wkład wnosimy.
Udział otrzymujemy w zamian za wniesiony wkład.
Wspólnicy posiadają:
- prawa osobiste (korporacyjne): prawo do głosu; reprezentacji; kontroli działalności spółki;
- prawa majątkowe: prawo do zysku; do części majątku; do zwrotu dopłat;
Wkłady mogą być:
- pieniężne
- niepieniężne (aport)
Wkłady niepieniężne:
- w spółkach osobowych wkładem jest praca ( w formie usług)
- praca nie może być wkładem w spółkach kapitałowych
- wkładem mogą być rzeczy : ruchome
nieruchome
- wkładem mogą być wierzytelności
- wkładem mogą być dobra niematerialne (nazwa handlowa; znak towarowy; patenty; prawa autorskie; wiedza w sensie technologii – tzn. taka która nie może być „oderwana” np. know – how
- wkładem mogą być prawa względne: dzierżawa; najem; licencja; prawo użytkowania
- wkładem może być zaniechanie.
Powstanie spółki cywilnej nie jest uzależnione od sposobu zawarcia umowy(pisemne; ustne; dorozumienie).
SPÓ£KA CYWILNA może być zawarta w formie:
- ustnej
- pisemnej
- dorozumianej
Kodeks Cywilny wymaga formy pisemnej, ale jest potrzebne do celów dowodowych.
Reprezentacja i prowadzenie spraw.
1. reprezentację mogą wspólnicy określić w umowie
- jeśli nie ma tego (reprezentacji) w umowie to mają zastosowanie przepisy Kodeksu Cywilnego; Kodeks Cywilny uznaje w ten sposób: „ każdy wspólnik ma prawo reprezentacji w przypadku czynności nieprzekraczających zwykłego zakresu. Natomiast w przypadku przekraczających ten zakres potrzebne jest współdziałanie wszystkich.
Zastrzeżenia:
- wspólnik nie może dokonać czynności zwykłej, jeśli inny wspólnik w trakcie tej czynności zgłosi sprzeciw.
Każdy wspólnik może wykonać czynność nagłą, której nie dokonanie przyniosłoby spółce niepowetowane straty.
Z góry nie można wskazać czynności, które są zwykłym zakresem a które nie.
Nie można z góry ustalić takiego katalogu.
Zwykłe czynności są to czynności związane z bieżącymi działaniami (codziennymi) spółki.
Przekraczające zwykle czynności to działania nie prowadzone codziennie.
STOSUNKI MAJ¡TKOWE
Podmiotem prawa własności i innych praw wniesionych do spółki i nabytych w trakcie ich działalności są wspólnicy.
Mamy do czynienia ze wspólnością praw ( są współwłaścicielami).
Współwłasność ułamkowa oznacza, że udziały są określone w częściach.
ZBYCIE UDZIA£ÓW
ZNIESIENIE WSPÓ£W£ASNOŁCI
W spółce cywilnej występuje współwłasność łączna – prawo przysługuje łącznie.
1. wielkość udziałów jest nieokreślona
2. niezbywalne są udziały
3. niepodzielność majątku
Współwłasność powstaje w momencie zawarcia umowy.
W momencie rozwiązania spółki ustaje współwłasność.
Współwłasność łączna przekształca się we współwłasność ułamkową w chwili rozwiązania spółki.
Wartość wkładów może, ale nie musi być określona.
Przy nieokreśleniu zakłada się, że udziały są równe.
W umowie można określić udział w zyskach.
W umowie można określić sposób podziału majątku po rozwiązaniu spółki.
Do końca 2000 roku przedsiębiorcą była spółka i mogła występować pod nazwą nie ujawniającą wspólników, przez co kontrahenci; klienci wprowadzani byli w błąd, co do rzeczywistej strony umowy zaciągającej zobowiązania.
Odpowiedzialność za zobowiązania
Odpowiedzialność za zobowiązania ponoszą wspólnicy.
Odpowiedzialność za zobowiązania opiera się na czterech zasadach:
1. odpowiedzialności osobistej
2. odpowiedzialności nieograniczonej (nie ma granic kwotowych, ani rzeczowych)
3. odpowiedzialności solidarnej – znaczy, ze roszczenia można egzekwować z dowolnej masy majątkowej
4. odpowiedzialności pierwszorzędnej – oznacza, że można sięgać do majątków osobistych, a nie do majątków wspólnych
SPÓ£KA JAWNA
Istota powstania spółki jawnej.
Spółka jawna jest spółką handlową – przeznaczoną dla profesjonalnej działalności.
Spółka jawna jest spółką osobową, nie ma osobowości prawnej ( ułomna osoba prawna), rzadko spotykana w Polsce ( do tej pory), podobna jest do spółki cywilnej (wyrosła na bazie spółki cywilnej).
Celem spółki jawnej jest prowadzenie przedsiębiorstwa.
Wkłady – udziały nie ma różnicy w porównaniu ze spółką cywilną.
Forma umowy – pisemna pod rygorem nieważności.
Spółka jawna ma obowiązek działania pod firmą.
Spółka jawna musi być wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego.
Firma musi zawierać przynajmniej jedno nazwisko lub wszystkie oraz spółka jawna (s. j.).
Jeśli spółka cywilna przez dwa kolejne lata osiąga przychód netto 400 000 euro to jest zobowiązana przekształcić się w spółkę jawną, tzn. złożyć wniosek o wpis do KRS i w momencie wpisu następuje przekształcenie w spółkę jawną.
Reprezentacja
Sposób reprezentacji określają sami wspólnicy.
Treść reprezentacji (rodzaj czynności) określa Kodeks Spółek Handlowych.
Stosunki majątkowe
Współwłasność łączna w spółce jawnej – właścicielami majątku są wspólnicy (brak osobowości prawnej).
W stosunkach z innymi uczestnikami obrotu, wobec sądów, organów administracji publicznej wspólnicy występują pod firmą spółki.
I to spółka nabywa prawa; zaciąga zobowiązania; pozywa; jest pozywana.
Właścicielem wkładów (samochodu, gruntu) i innych dóbr nabytych w trakcie działalności jest spółka.
Odpowiedzialność za zobowiązania
1. osobista – wspólnicy odpowiadają majątkiem osobistym
2. nieograniczona – nie ma ograniczeń rzeczowych i kwotowych
3. solidarna – wspólnicy i spółka
4. subsydiarna – do majątku wspólnika wierzyciel może sięgnąć tylko wtedy jeśli egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna.
Rozwiązanie (likwidacja) spółki
W rejestrze musi być ujawnione otwarcie likwidacji spółki.
SPÓ£KA KOMANDYTOWA
Istota i jej powstanie.
Spółka komandytowa wyrosła na bazie spółki jawnej.
1. Wspólnicy – tak samo w spółce jawnej
2. Cel – prowadzenie przedsiębiorstwa ( tak samo w spółce jawnej)
3. Wkłady – udziały nie ma różnicy w porównaniu ze spółką cywilną ( tak samo w spółce jawnej)
4. Forma – musi być zawarta w formie aktu notarialnego
5. Firma – musi być w firmie zawarte określenie spółka komandytowa, nie można natomiast umieszczać w firmie nazwiska komandytariusza
Spółka komandytowa powstaje z chwilą wpisu do KRS.
Istotą spółki komandytowej jest to, że musi w niej istnieć, co najmniej jeden wspólnik, którego odpowiedzialność za zobowiązania ma charakter nieograniczony, taki jak w spółce jawnej.
Z drugiej strony istnieje w spółce, co najmniej jeden taki wspólnik, którego odpowiedzialność za zobowiązania ma charakter ograniczony do wysokości tzw. sumy komandytowej.
Ten wspólnik nazywany jest komandytariuszem.
Suma komandytowa to kwota pieniężna, która określa granice odpowiedzialności komandytariusza.
Kwota ta jest wskazana w umowie i ujawniona w KRS.
Jest to kwota dowolnie ustalona przez wspólników.
Jeśli wartość wkładu wniesiona przez komandytariusza jest równa sumie komandytowej, to komandytariusz nie ponosi zobowiązania z majątku osobistego.
Jeśli wkład komandytariusza jest mniejszy od sumy komandytowej to komandytariusz za zobowiązania spółki odpowiada do różnicy między sumą a wkładem.
Stosunki majątkowe
Spółka komandytowa jest ułomną osobą prawną.
Spółka komandytowa działa pod firma.
Reprezentacja
Komandytariusz nie ma prawa do reprezentacji.
Komandytariusz ma prawo do:
- decyzji w sprawach istotnych (porównać zwykły zakres w spółce cywilnej)
- kontroli finansów spółki.
SPÓ£KA PARTNERSKA
Partner w spółce partnerskiej nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania spółki wynikłe z wykonywania wolnego zawodu przez innego partnera lub osoby podległe jego kierownictwu.
Odpowiedzialność:
- subsydiarna
- osobista
- nieograniczona
- nie ma odpowiedzialności solidarnej.
Za zobowiązania nie wynikające z wykonywania wolnego zawodu partnerzy odpowiadają tak jak w spółce jawnej.
Wspólnicy - tylko osoby fizyczne posiadające uprawnienie do wolnego zawodu.
Cel – prowadzenie przedsiębiorstwa w zakresie wolnego zawodu.
Forma - musi być zawarta w formie aktu notarialnego.
Firma – nazwiska wszystkie lub jedno oraz spółka partnerska, partnerzy, partner – wskazanie wolnego zawodu.
Wpis do KRS ma charakter konstytutywny, czyli spółka powstaje w momencie wpisu.
Reprezentacja – może każdy wspólnik, o ile nie umówią się inaczej.
Tworzony jest zarząd.
Działalność prowadzona jest pod firmą.
Sąd przy rejestracji sprawdza uprawnienia do wykonywania wolnego zawodu.
SPÓ£KA Z OGRANICZON¡ ODPOWIEDZIALNOŁCI¡.
Istota i powstanie spółki
Jest to spółka handlowa:
- uregulowana w Kodeksie Spółek Handlowych
- przeznaczona do profesjonalnego obrotu
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką kapitałową tzn .realizacja celów spółki odbywa się poprzez kapitał.
Spółka posiada osobowość prawną.
Powstanie spółki
Potrzeba wykonać cztery czynności, aby powstała spółka:
1. umowa (zawarcie na piśmie u notariusza)
2. zgromadzić kapitał
3. powołać organy
4. wpis (zgłoszenie) do KRS
Od momentu zawarcia umowy do momentu zgłoszenia do KRS nie może upłynąć więcej niż 6 miesięcy.
Ad.1) Umowa winna być zawarta w formie aktu notarialnego. Przy spółce jednoosobowej jest to akt założycielski w formie aktu notarialnego.
Spółkę mogą założyć:
- osoby fizyczne
- osoby prawne
- ułomne osoby prawne
Jednoosobowej spółki z o.o. nie może utworzyć inna jednoosobowa spółka z o.o.
Skutki zawarcia umowy.
Wpis do KRS ma charakter konstytutywny.
Między zawarciem umowy a wpisem do KRS nie może upłynąć więcej niż 6 miesięcy.
W momencie zawarcia umowy powstaje spółka z o.o. w organizacji.
Skutki zawarcia spółki z o.o. w organizacji.
Reprezentują ją zarząd lub specjalny pełnomocnik powołany uchwałą wspólników.
Reprezentantem jednoosobowej spółki nie może być wspólnik.
Odpowiedzialność solidarną ponosi: spółka w organizacji z osoba reprezentującą.
Pozostali wspólnicy odpowiadają ewentualnie do wysokości nie wniesionych wkładow.
Kapitał zakładowy wkłady udziały.
W spółce z o.o. jest wymóg by minimalny kapitał zakładowy wynosił 500 000 zł.
Kapitał zakladowy tworzony jest poprzez wkłady wspólników.
Wkłady mogą być:
- pieniężne
- niepięniężne ( aport)
W spółkach kapitałowych wkladem nie może praca ani prawa tzw niezbywalne: np. użytkowanie.
Wspólnicy sami oceniają wartość wniesionych wkładów.
Wkłady powinny być wniesione najpó¼niej do momentu zgłoszenia do KRS.
Udzial nie może być mniejszy niż 500 zł.
Mogą być udziały z obowiązkiem świadczeń niepieniężnych.
Udziały mają charakter zbywalny i podlegają dziedziczeniu.
Zbycie odbywa się pisemnie z podpisami notarialnie poświadczonymi.
Wyjątek dotyczy udziałów obciążonych obowiązkiem świadczeń ponieważ spółka musi wyrazić zgodę na sprzedaż.
Ograniczenie w zbyciu może nastąpić poprzez umowę spółki:
- pierwszeństwo w zbyciu na rzecz dotychczasowych wspólników
- wymóg zgody Zarządu Spółki ( jeśli brak zgody Zarządu) wspólnik może się zwrócić o taką zgodę do Sadu Rejestrowego.
Udzialy mogą być umorzone.
Umorzenie jest to unicestwienie udzialu.
Umorzeniu udziału towarzyszy z reguły obniżenie kapitału zakładowego.
Umorzenie może nastąpić z zysku i może trwać maksymalnie rok (wyjątkowo).
Na umorzenie potrzebna jest zgoda danego wspólnika (umorzenie jest dobrowolne).
Umorzenie obligatoryjne (przymusowe) jest wyjątkiem z uwagi na jego sankcyjność – wbrew woli wspólnika – musi to być określone w sposób wyra¼ny.
Spółka nie może nabywać swoich udziałów z wyjątkiem:
- umorzenia
- egzekucji za zobowiązania wspólnika względem spółki.
Odpowiedzialność za zobowiązania.
Spółka z o.o. ponosi odpowiedzialność w sposób nieograniczony tzn. całym swoim majątkiem.
Organy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością:
1. Zarząd
2. Nadzór
3. Zgromadzenie Wspólników
Ad 1.) Zarząd musi istnieć w każdej spółce:
- powoływany jest przez Zgromadzenie Wspólników
- jego zadaniem jest prowadzenie spraw i reprezentacja
Członek Zarządu jest powołany do pełnienia funkcji.
Umowę o pracę podpisuje z Prezesem Radę Nadzorczą lub specjalny pełnomocnik ustanowiony przez Zgromadzenie Wspólników.
Ad 2.) Nadzór w spółce z o.o.
Sprawowanie kontroli przez wspólników nad Zarządem.
Nadzór może mieć formę:
1. indywidualnej kontroli wspólnika
2. organy nadzoru:
- Rada Nadzorcza
- Komisja Rewizyjna wtedy można wyłączyć indywidualną kontrolę
Nie ma obowiązku powoływania RN i K, chyba że są spełnione dwa warunki łącznie:
1. kapitał zakładowy przekracza 500 000 zł
2. wspólników jest więcej niż 25
Komisja Rewizyjna sprawuje okresową kontrolę – podsumowanie roku obrotowego.
Rada Nadzorcza: prócz okresowego prowadzi stały nadzór nad funkcjonowaniem spółki.
Biegli rewidenci wykorzystywani są w ramach wewnętrznej kontrolna potrzeby wspólników, którzy mają co najmniej 1/10 udziałów.
Ad 3.) Zgromadzenie Wspólników.
Zgromadzenie Wspólników podejmuje uchwały w najważniejszych sprawach spółki.
Zgromadzenie Wspólników może występować jako zwyczajne i nadzwyczajne.
Zwyczajne ZW odbywa się raz do roku najpó¼niej w ciągu 6 miesięcy od zakończenia roku obrotowego.
ZWZ obligatoryjnie ma 3 sprawy do załatwienia:
1. zatwierdzenie sprawozdań za ubiegły rok
2. podział zysku lub pokrycie strat
3. absolutorium dla Zarządu i Rady Nadzorczej.
Zwyczajne ZW :
1. podejmuje uchwały bezwzględną większością głosów
2. w sprawach istotnych np. rozwiązanie spółki potrzebne jest 2/3 głosów.
3. głosowanie jest jawne.
Zawiadomienie wspólników odbywa się za pomocą listów poleconych.
Nie ma wymogu co do quorum.
SPÓ£KA AKCYJNA ( S.A.)
SPÓ£KA AKCYJNA :
- jest spółką handlową
- kapitałową
- posiada osobowość prawną
Istota spółki akcyjnej:
- kapitał zakładowy co najmniej 500 000 zł
- udział – akcje – 1 zł
- w S.A. jest statut, a nie umowa.
Statut jest sporządzony w formie aktu notarialnego.
Gdy zostaną objęte wszystkie akcje powstaje SPÓ£KA AKCYJNA w organizacji.
Cechą SPÓ£KI AKCYJNEJ jest występowanie akcji.
Akcja jest:
1. cząstką praw i obowiązków wspólników
2. fragmentem kapitału zakładowego
3. akcja jest papierem wartościowym.
Papier wartościowy jest to dokument, którym prawa i obowiązki.
SPÓ£KA AKCYJNA może emitować różnego rodzaju akcje:
- imienne
- na okaziciela.
Akcje na okaziciela mogą występować w formie zdematerializowanej i są zdeponowane w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych.
Akcje mogą być:
- zwykłe
- uprzywilejowane: ( max. 2 głosy), do dywidendy, pierwszeństwo przy podziale majątku, akcje „nieme”.
Akcje mogą być:
- pieniężne
- aportowe mogą być wydane po pierwszym roku zatwierdzenia bilansu za rok w którym zostały wniesione.
Łwiadectwa założycielskie jest specjalny udział w zyskach
Subskrypcja związana jest tylko i wyłącznie z podwyższeniem kapitału.
Charakter subskrypcji:
1. prywatny – całość akcji obejmuje jeden inwestor (określona osoba)
2. zamknięty – nowe akcje obejmują dotychczasowi akcjonariusze
3. otwarty – skierowana do nieograniczonego kręgu inwestorów.
|
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.
Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.
Brak ocen.
|
|
|
|
